شایعه شده که پیکسل ۱۰ پرو ایکس ال، راحت‌ترین گوشی دنیا از نظر تعمیرپذیریه. حتی راحت‌تر از فیرفون ۶، که اصلا باورکردنی نیست. امروز می‌خوایم خودمون ببینیم داستان از چه قراره. مثل اینکه گوگل یه راهنمای تعمیر ۲۳۴ صفحه‌ای رایگان منتشر کرده. می‌تونید همه‌شو پرینت بگیرید و به عنوان یه مطالعه سبک ازش لذت ببرید. هدفم امروز اینه که این گوشی رو زنده نگه دارم، آخه قبلیه خیلی خوش شانس نبود. کلا حس خوبیه که بعضی وقتا زنده ببینیشون.
کالبدشکافی گوشی Pixel 10 Pro XL گوگل
یه خورده الکل ایزوپروپیل می‌ریزم دور لبه‌های شیشه، به این امید که یکم بره بین شیشه و آلومینیوم و اون چسب زیرش رو حل کنه.
بعدش با یه ابزار بازکننده فوق‌العاده نازک میفتم به جونش. از کنار اسپیکر مکالمه شروع می‌کنم و آروم آروم میام پایین، البته حواسم هست که ابزارم عمیق‌تر از اون حاشیه مشکی نره، تا وقتی که مطمئن بشم رسیدم زیر پنل امولد (AMOLED). چون اگه یه چیزی به لبه اون پنل بخوره، نمایشگر می‌شکنه.
البته، تنها دلیلی که بخواید صفحه‌نمایش رو در بیارید اینه که خودش شکسته باشه. پس معمولا این سطح از دقت و مراقبت روی گوشی آسیب‌دیده لازم نیست. من فقط دارم با صفحه‌نمایش روشن امتحان می‌کنم تا ثابت کنم که شدنیه. که خب، معلومه شدنیه.
چون همونطور که می‌بینید، با برداشتن صفحه، هیچ پیچ اضافه‌ای داخل بدنه پیکسل نیست. فقط یه قفل فلزی و یه کابل فلت لگویی که مثل مار رفته اون‌طرف گوشی. صفحه‌نمایش من هنوز کاملا زنده‌ست و یه تعمیرکار گوشی که قهوه‌شو خورده باشه و سرحال باشه، احتمالا می‌تونه نمایشگر پیکسل ۱۰ پرو رو اگه واقعا بخواد، دو دقیقه‌ای عوض کنه. طراحی‌ش فوق‌العاده تأثیرگذاره.
اگه با استفاده از هیتر (سشوار صنعتی) مشکلی نداشته باشید، به نظرم این نمایشگر برنده جایزه تعمیرپذیرترین صفحه نمایش سال شد. یه مستطیل کوچیک اون بالا هست که به سنسورهای نور و مجاورت اجازه می‌ده از بین پیکسل‌های نمایشگر، بیرون رو ببینن. می‌تونید ببینید که فلش من داره از اون‌طرف صفحه معلوم می‌شه. باحاله.
خب حالا که ثابت کردم می‌شه، گوشی رو خاموش می‌کنم. اون قفلی که فلت نمایشگر رو نگه داشته، افقی می‌لغزه و می‌ره کنار، بعدش کانکتور مثل یه لگوی کوچولو می‌پره بیرون و این صفحه‌نمایش فوق‌العاده نازک و اسکنر اثر انگشت اولتراسونیک زیرش رو آزاد می‌کنه.
بقیه سخت‌افزار هنوز تو بدنه گوشیه ولی فقط از پشت می‌شه بهش رسید. اگه از اون نگاه کوتاه تو تست مقاومت یادتون باشه، گوگل ممکنه برای اولین بار یه راه ساده جدید هم برای درآوردن باتری بهمون داده باشه. من عاشق اینم که شرکت‌ها کارای خوب می‌کنن.
حالا که صحبت از کارای خوب شرکت‌ها شد، خشاب سیم‌کارت رو درمیارم. این نسخه بین‌المللی پیکسل ۱۰ پرو ایکس اله، واسه همین هنوز خشاب سیم‌کارت داره. شایعه‌ها درست بود. اون زبونه سبز برای کشیدن باتری واقعا وجود داره. تا چند لحظه دیگه باید چند تا کشش جانانه بهش بدیم. ولی اول، باید کانکتور باتری رو پیدا کنیم و چند تا از فلت‌هایی که سر راه هستن رو برداریم.
همه پیچ‌های اینجا T3 (تی سه) هستن، که خوبه، ولی همه‌شون طول‌های متفاوتی دارن، پس مرتب نگه‌شون دارید. و عطسه نکنید! با جدا کردن کابل‌های شارژ بی‌سیم، باحاله که می‌بینیم گوگل روی تراشه تنسور G5 برچسب زده، جالبه.
مثل اینکه اینم معلوم شد که چون گوگل آهنرباهای جدیدی به پشت گوشی اضافه کرده، دیگه نمی‌تونه شارژ بی‌سیم معکوس داشته باشه، کاری که پیکسل ۹ قبلی می‌تونست بکنه. این مگنت‌ها با میدان القایی کم‌قدرت تداخل ایجاد می‌کنن.
هفت تا پیچ T3 دیگه رو باز می‌کنم و این صفحه فلزی نسبتا بزرگ رو درمیارم.
این ممکنه همون چیزی باشه که تو تست مقاومت به گوشی این همه استحکام داده بود.
هفت تا پیچ دیگه هم این پایین هست با یه صفحه فلزی براق دیگه. این یکی هم یه برچسب نشانگر آسیب آب‌خوردگی روش چسبیده. حالا که صفحه‌ها رفتن، می‌تونیم کابل اکستنشن فلت آنتن رو برداریم. بالای این فلت چند تا نقطه برجسته داره. این به خط بریل نوشته؛ این تو چه غلطی می‌کنی؟
و بالاخره، باتری، که برای اولین بار به نظر می‌رسه خیلی راحت قابل جدا شدنه. هیچ فلش یا نشانگری نیست که بگه اول کدوم زبونه رو بکشیم. دو تا زبونه هست، و شاید باید اول اون دفترچه راهنما رو می‌خوندم، ولی با چند تا کشش محکم، اون زبونه سبز باتری رو از اون پوشش پلاستیکی پایینی که هنوز تو گوشی مونده، بلند می‌کنه.
اصلا بد نیست. دمت گرم گوگل. این باتری‌های لیتیومی ۹۵ درصد قابل بازیافتن، پس خوبه که حالا می‌تونیم این باتری ۵۲۰۰ میلی‌آمپر ساعتی رو بدون منفجر شدن در بیاریم. ایول داره.
البته الان یه براکت کوچولوی اضافه دارم. نمی‌دونم از کجا اومد. اینو همین‌جوری می‌کشیمش بیرون کادر و وانمود می‌کنیم هیچ‌وقت ندیدیمش. فلت اکستنشنی که برد اصلی رو به برد پورت شارژ وصل می‌کنه، جدا می‌کنم. این خیلی شبیه همون فلت اکستنشن بلندی هست که از جلو به نمایشگر وصل می‌شد.
یه پیچ دیگه داریم که برد پورت شارژ رو نگه داشته. و این رفیقمون یه پورت USB 3.2 هست که می‌تونه با ۴۵ وات شارژ کنه. اون حلقه لاستیکی خاکستری کوچیک دورش به ضدآب بودن IP68 کمک می‌کنه.
گوگل خیلی راحت یه پنجره آبی شفاف کوچولو هم بهمون داده که توپ‌های داخل اسپیکر رو ببینیم. دمش گرم. اسپیکر هم یه حلقه لاستیکی نارنجی و توری ضدآب روی دهانه‌ش داره. یه ویبراتور هپتیک مستطیلی بزرگ هم نزدیک گوشه پایینی هست.
می‌ریم سراغ مادربرد و دوربین‌ها، اوضاع یکم پیچیده‌تر می‌شه چون چند تا پیچ مخفی داریم؛ دو تا تو گوشه‌های چپ و دو تای دیگه زیر یه براکت فلزی اون بالا. بعدش مادربرد بلند می‌شه و از فریم بیرون میاد و همزمان اون کابل فلت بلند نمایشگر رو از پشت می‌کشه بیرون.
می‌تونیم ماژول‌های دوربین رو از پشت مادربرد جدا کنیم. سمت چپ، دوربین اصلی ۵۰ مگاپیکسلی با OIS (لرزشگیر اپتیکال) رو داریم. بعد یه دوربین ۴۸ مگاپیکسلی اولتراواید که OIS نداره و یه دوربین ۴۸ مگاپیکسلی تله‌فوتو با زوم اپتیکال ۵ برابری که لرزشگیر اپتیکال داخلی داره.
یکم خمیر حرارتی (ترمال پیست) پشتش داریم که کمک می‌کنه فاصله هوایی بین تراشه تنسور G5 و محفظه بخار مسی گوشی پر بشه. مطمئن نیستم این رشته‌های توری مانند اون‌طرف برای چی هستن. یه جورایی شبیه وصله کناف (دیوار خشک) می‌مونه، ولی احتمالا ربطی به خنک‌کنندگی داره، یه فاصله هوایی که گوگل می‌خواسته پر کنه.
اون‌طرف گوشی، اون بالا، نزدیک اسپیکر استریوی بالایی، یه پنجره دیگه به استخر توپ مورچه‌ها داریم و یه بازی دوز کوچولو تا تعمیرکارا وقتی حوصله‌شون سر رفته یه کاری داشته باشن.
راستش، من شدیدا طرفدار کاری‌ام که گوگل داره با تعمیرپذیری می‌کنه. با این فرایند جدید تقریبا بی‌نقص درآوردن نمایشگر، یه باتری جدید قابل تعویض، و مهم‌تر از همه، قطعات یدکی اصلی که از iFixit می‌شه تهیه کرد، به اضافه اون دفترچه راهنمای تعمیر رایگان، فکر می‌کنم گوگل پیکسل ۱۰ پرو تو مسیره که بشه تعمیرپذیرترین گوشی هوشمند سال و یه انتخاب عالی برای یه ارتقای پرچمدار بلندمدت. حتی بعد از این همه بلایی که سرش اومد، هنوز روشن می‌شه و مثل یه قهرمان کار می‌کنه. ولی خب، طبیعتا، مثل هر گوشی دیگه‌ای، لختش همیشه خوشگل‌تره!
