به عنوان یه کاربر اندرویدی، هرچی بیشتر در مورد آیفون ۱۷ پرو می‌فهمم، بیشتر ازش خوشم میاد. شایعه شده که این آیفون ۱۷ پروی نارنجی یه محفظه بخار (Vapor Chamber) جدید تو دلش داره و به طرز عجیبی قابل تعمیره. البته با یه اما و اگر! بریم ببینیم داخل این گوشی جدید اپل چه خبره و تعمیرپذیریش به چه صورته؟
کالبدشکافی گوشی iPhone 17 Pro
قطعاتی که معمولا بیشتر تعمیر میشن، مثل صفحه نمایش و باتری، قراره از جلو قابل دسترسی باشن. اما از اونجایی که پنل پشتی از شیشه ساخته شده و همونطور که می‌دونیم، شیشه شیشه‌ست، بزن بریم اول اونو باز کنیم ببینیم تعمیرش چقدر سخته.
یه چیزی که همون اول نفهمیدم یا متوجه نشدم این بود که اپل یه راه خیلی هوشمندانه پیدا کرده که هم شیشه پشتی و هم شیشه جلویی رو به یه سری پیچ پنتالوب (Pentalobe) یکسان تو پایین گوشی وصل کنه. پس در حالی که دارم به اون شیشه پشتی گرما میدم و با احتیاط با ساکشن کاپ و ابزار بازکننده فوق نازکم از فریم آلومینیومی جداش می‌کنم، باید بگم که اگه اول اون دو تا پیچ پایینی رو باز می‌کردم، کارم خیلی راحت‌تر میشد.
البته درس گرفتن از اشتباهات بقیه سریع‌تر از اینه که همه‌شو خودت تجربه کنی، پس من فقط دارم به توی آینده کمک می‌کنم که تو تعمیرات خودت موفق باشی.
با باز شدن شیشه پشتی، یه کابل فلت نازک تو گوشه بالا سمت چپ هست که شارژر وایرلس ۲۵ واتی رو به مادربرد وصل می‌کنه. ما هنوز قیمت رسمی این قطعات جایگزین رو نمی‌دونیم، اما از اونجایی که آهنرباها هر ۱۰ سال حدود ۱ درصد از قدرتشون رو از دست میدن، تقریبا همه اینا باید تا سال ۳۰۰۰ میلادی عوض بشن. فقط گفتم که تو بودجه‌بندی‌تون لحاظ کنید!
باز کردن اون دو تا پیچ پنتالوب آسونه. کاری که باید همون اول انجام می‌دادم. یه مشکل فاجعه‌بار کوچیک دیگه‌ای که داشتم این بود که به جای اینکه با ساکشن کاپ اونقدر که باید محکم بکشم بالا، اون ابزار نازک باز کردنم رو خیلی زود فرستادم تو و صفحه نمایش رو کشتم.
تا چند لحظه دیگه آسیب رو بهتون نشون میدم، ولی باید اونقدر صفحه رو می‌کشیدم بالا تا یه شکاف واضح دیده بشه و بعد آروم دور تا دور لبه‌ها رو با ابزارم می‌بریدم تا چسبش باز بشه. البته معلومه که دارم این اشتباهات رو عمدا انجام میدم تا نشون بدم چه کارهایی رو نباید انجام بدید. این گوشی جونشو فدا کرد تا بقیه بتونن زندگی کنن. هنوز کلی نکات ریز و درشت باحال هست که می‌تونیم تو دل این گوشی پیدا کنیم.
خوشبختانه، اگه کسی بخواد صفحه نمایش رو باز کنه، احتمال خیلی زیاد اون صفحه از قبل شکسته، پس دیگه لازم نیست نگران سالم درآوردنش باشید. اپل، با اون همه عقل و درایتش، برای اینکه تعمیرات رو راحت‌تر و مطمئن‌تر کنه، یه صفحه از رو دست پیکسل‌ها کپی کرده و یه مانع بین جایی که صفحه نمایش میشینه و بقیه گوشی گذاشته که از باتری محافظت می‌کنه. آخه شکستن چیزی که با فلز محافظت میشه خیلی سخت‌تره. یعنی به مرد آهنی نگاه کنید!
می‌تونید ببینید که وقتی ابزارم رو خیلی زود فرستادم تو، چطوری تو قسمت پایینی، صفحه نمایش رو بریدم. صفحه نمایش دو تا فلت سمت چپ داره با یه پیچ چهارسو (Phillips) که کانکتور فلت لگویی شکل رو نگه داشته. یه تعمیرکار باتجربه می‌تونه صفحه نمایش این آیفون ۱۷ پرو رو تو حدود ۲ دقیقه عوض کنه. اپل الان قطعات یدکی رو مستقیم به خود مشتری‌ها می‌فروشه که حرکت خیلی باحالیه. دمشون گرم بابت این کار.
دوربین سلفی و سخت‌افزار فیس آنلاک (Face Unlock) هنوز تو خود گوشیه. یه چیزی که همیشه آرزو می‌کردم این دوربین‌ها بتونن انجام بدن اینه که از هر کسی که سعی می‌کنه بدون اجازه من قفل گوشیم رو باز کنه، عکس بگیرن. می‌دونید، برای یه لایه امنیتی بیشتر.
من ۱۷ تا پیچ دور اون صفحه فلزی که از سخت‌افزار آیفون محافظت می‌کنه رو باز می‌کنم. خب، با باز شدن اون ۱۷ تا پیچ T5 (Torx) و اون پیچ چهارسو که براکت روی کانکتور باتری رو نگه داشته بود، می‌تونیم شیلد بین صفحه نمایش و سخت‌افزار داخلی گوشی رو برداریم.
جایی که باتری، وایسا ببینم، باتری نیست! آهان، ایناهاش. به فریم میانی چسبیده.
واقعا شوکه‌ام که اپل چقدر داره منطقی رفتار می‌کنه. اگه اپل این باتری رو همینطوری که به سینی چسبیده بفروشه، این واقعا یه تعمیر ریلکس و راحته. البته به شرطی که بتونید صفحه نمایش رو سالم در بیارید! من به شما ایمان دارم.
این همون سبک باتری با روکش فلزیه که پارسال هم دیدیم و اون نوار چسبی رو داره که به صورت الکتریکی جدا میشه. قاب فلزی دور باتری یه لایه محافظتی اضافه در برابر سوراخ شدن ایجاد می‌کنه که همونطور که تو پیکسل ۱۰ پرو فولد دیدیم، می‌تونه یه تجربه خیلی دودی باشه!
فریم میانی، اولین محفظه بخار (Vapor Chamber) اپل رو هم روش داره. این محفظه بخار روی پردازنده جدید A19 میشینه و خنکش می‌کنه تا شما بتونید با بازدهی بیشتری میم‌های خفن رو اسکرول کنید. اگه چیپ داغ کنه، عملکردش افت می‌کنه.
با کندن لایه گرافیت، می‌بینیم که هنوزم نمی‌تونیم به محفظه بخار دسترسی پیدا کنیم، مگه اینکه اول باتری رو در بیاریم. به نظر میرسه محفظه بخار یه بخش کاملا دائمی از اون فریم میانیه.
کاربران اندروید ۹ ساله که با این چیزا آشنان. سامسونگ از زمان گلکسی S7 تو سال ۲۰۱۶ اینو تو گوشی‌هاش داشت. اما برای کاربرای اپل که تازه به این مهمونی اضافه شدن، روش کارش اینطوریه که یه قطره کوچیک آب داخل محفظه تزریق و تو کارخونه پلمپ میشه. (می‌تونید قطرات کوچیک مایع رو هنوز داخل محفظه ببینید). بعد، وقتی پردازنده داغ میشه، اون قطره مایع بخار میشه و کلی از انرژی گرمایی رو تو اون سر داغ محفظه بخار می‌گیره، میره به اون سر دیگه، دوباره تبدیل به مایع (condense) میشه و گرماشو پخش می‌کنه و آماده میشه که این فرآیند رو تکرار کنه. خیلی شبیه به روشی که کولر گازی از تغییر فاز برای خنک کردن خونه شما استفاده می‌کنه. اون توری فلزی داخلش هم کمک می‌کنه که مایع دوباره به سمت سر داغ برگرده تا این چرخه بارها و بارها تکرار بشه.
بین کویل شارژ، باتری فلزی و این محفظه بخار جدید، آیفون ۱۷ پرو از داخل حتی از بیرونش هم خفن‌تره. میریم سراغ چهارمین سری پیچ‌گوشتی‌مون، یه دوسو (Flathead)، تا پیچ استندآف رو باز کنیم. اینا در واقع پیچی برای نگه داشتن یه پیچ دیگه‌ان. یه پیچ تو دل یه پیچ. پیچ‌سپشن!
با باز شدن پیچ‌های استندآف، می‌تونیم ویبراتور تپتیک انجین (Taptic Engine) رو در بیاریم.
بعد از اینکه این کالبدشکافی تموم شد، یه شمارش انجام دادم و فهمیدم که بیش از ۷۰ تا پیچ با سایزهای مختلف تو این آیفون ۱۷ پرو هست! پس اگه جای همه‌شون رو این دفعه علامت نزدم، منو ببخشید. اگه یه روزی اینقدر تو دل آیفون ۱۷ پرو رفتید، شما خیلی بیشتر از کمک من به کمک احتیاج دارید.
دوربین سلفی اون سنسور مربعی جدید رو داخلش داره. ما یکی از اینا رو تو کالبدشکافی آیفون ایر باز کردیم، پس اگه می‌خواید سنسور رو ببینید، می‌تونید اون ویدیو رو چک کنید.
دوربین‌های پشتی همه‌شون ۴۸ مگاپیکسلن و تو یه ماژول بزرگ کنار هم قرار گرفتن. نه اولتراواید، نه تله‌فوتو و نه دوربین اصلی لرزشگیر اپتیکال (OIS) خارجی ندارن، اما دوربین اصلی و تله‌فوتو هر دو لرزشگیر سنسور شیفت (Sensor Shift) در داخل دارن که به همون اندازه (اگه نگیم بیشتر) از OIS معمولی کارایی داره. سنسور شیفت هنوز یه نوع لرزشگیر فیزیکیه.
اسپیکر بالایی کاملا نرمال به نظر میرسه. یادتون باشه آیفون ایر اسپیکر استریو نداره، ولی آیفون ۱۷ پرو داره. البته هیچ پنجره‌ای نداره که بتونیم توپ‌های داخلش رو ببینیم، که یعنی باید بشکنیمش تا باز بشه. و بله، واقعا توپ داخلش پیدا می‌کنیم. این توپ‌ها باعث میشن امواج صوتی اسپیکر تو جعبه بهشون برخورد کنن تا اون اسپیکر کوچولو صداش شبیه قوطی حلبی نشه. توپ‌ها باعث میشن اسپیکرهای کوچیک صداشون بزرگتر و کامل‌تر (full) از چیزی که واقعا هستن به نظر برسه.
بعد از باز کردن یه عالمه پیچ دیگه، می‌تونم مادربرد رو با اون چیپ A19 جدیدش بکشم بیرون. همیشه شوکه میشم که این چیزا چقدر کوچولو هستن. کل این برد به اندازه یه سکه ۲۵ سنتیه.
و بالاخره، آخرین چیزی که از گوشی در میاد پورت شارژه. و به دلایلی، اپل برای نگه داشتن همین یه دونه پورت، بیشتر از کل پیچ‌هایی که سامسونگ تو کل گوشی‌هاش استفاده می‌کنه، پیچ به کار برده. من اصلا درک نمی‌کنم.
اسپیکر پایینی هم داخلش توپ داره که خیلی باحاله. و اینم از این. کل گوشی کالبدشکافی شد. با اون بدنه آلومینیومی و خط آنتن دور برآمدگی دوربین.
به نظرم این با اختلاف خفن‌ترین و تواناترین آیفونیه که اپل تا حالا ساخته. همه تعمیرات اصلیش (مثل صفحه نمایش، شیشه پشتی و باتری) به اندازه کافی ساده‌ان. و اگه قرار بود (از اندروید) کوچ کنم، این همونی بود که می‌خریدم. البته که قرار نیست کوچ کنم.
