بررسی بلند مدت گوشی Samsung A36

گوشی A36 سامسونگ با کلی سر و صدا تو اسفند ۱۴۰۳ (مارس ۲۰۲۵) عرضه شد. سامسونگ تو این نسل پردازنده اسنپدراگون گذاشته بود، شارژر رو کرده بود ۴۵ وات و از همه جذاب تر، قول ۶ سال آپدیت نرم‌افزاری داده بود. یعنی یه گوشی که قشنگ تا چند سال همراهتون باشه.

الان که چند ماهی از عرضه a36 گذشته، گوشی چندتا آپدیت گرفته و اخیرا آپدیت مهم One UI 8 (اندروید ۱۶) هم براش اومده. قیمت a36 هم تو بازار تو بازه ۳۰ تا ۳۲ میلیون تومن قرار داره. سوال اصلی اینه: A36 تو این چند ماه استفاده واقعی، بهتر شده یا افت کرده؟ اون قول و قرارهای سامسونگ تو عمل چی شد؟ آیا این گوشی تو بلندمدت آبروداری کرده یا مشکلاتش زده بیرون؟ تو این بررسی بلند مدت می‌خوایم مو به مو ببینیم تو بخش‌های مختلف چی به سر A36 اومده. پس با بررسی بلند مدت گوشی Samsung A36 همراه موبونیوز باشید.

بررسی طراحی گوشی Samsung A36 در بلند مدت

تو بررسی گوشی a36 گفتیم که روز اول که A36 رو دست گرفتیم، حس خوبی داشتیم. سامسونگ این گوشی رو نسبت به نسل قبلش (A35)، هم نازک‌تر (۷.۴ میلی‌متر) و هم سبک‌تر (۱۹۵ گرم) کرده بود. نقطه قوت اصلی که خیلی روش مانور داده شد، استفاده از شیشه گوریلا گلس Victus پلاس هم برای پنل جلو و هم پنل پشت بود. این مشخصات معمولا برای گوشی‌های پرچمداره و حس یه گوشی گرون‌قیمت رو به آدم می‌داد. داشتن گواهی IP67 (ضد آب و گرد و غبار) هم که دیگه خیال آدم رو راحت می‌کرد که با یه گوشی خوش‌ساخت و جون‌سخت طرفیم.

خب، بعد چند ماه اوضاع چطوره؟ باید بگم شیشه‌ها آبروداری کردن. اون محافظ Victus پلاس کارشو خوب انجام داده. از این نظر، عملکردش افت که نکرده هیچ، ثابت کرده که جنسش خوبه.

اینجا یه اما بزرگ داریم. اون حس لوکس بودن روز اول، یواش یواش داره رنگ می‌بازه. چرا؟ به خاطر فریم پلاستیکی. سامسونگ تو گوشی‌های گرون‌ترش مثل A55 و A56 فریم آلومینیومی گذاشته، ولی برای A36 کم‌لطفی کرده. این فریم پلاستیکی تو استفاده بلندمدت، مخصوصا اگه بدون قاب ازش استفاده کنید، خیلی زودتر از شیشه‌ها، خط و خش‌های ریز رو به خودش جذب می‌کنه.

سامسونگ یه کار جالب کرده: جایی که گوشی رو می‌بینید (پشت و جلو) از بهترین شیشه استفاده کرده، ولی جایی که گوشی رو هر روز لمس می‌کنید (فریم)، پلاستیکیه. این فریم پلاستیکی تو بلندمدت، هی بهتون یادآوری می‌کنه که گوشی‌تون یه میان‌رده‌ست. در کل طراحی افت عملکردی نداشته، IP67 سر جاشه، ولی اون فریم پلاستیکی باعث میشه حس گوشی به اندازه رقبای گرون‌ترش در طول زمان پرمیوم باقی نمونه.

بررسی بلند مدت نمایشگر طراحی گوشی Samsung A36

سامسونگ تو بخش نمایشگر برای A36 کم نذاشته بود. یه پنل غول‌پیکر ۶.۷ اینچی سوپر امولد با رفرش ریت ۱۲۰ هرتز. این مشخصات روی کاغذ عالی بود. اما مهم‌تر از همه، روشنایی فوق‌العاده‌اش بود: ۱۲۰۰ نیت (HBM) و تا ۱۹۰۰ نیت (Peak). این عدد برای یه میان‌رده واقعا عالی بود (A35 در مقایسه ۱۰۰۰ نیت بود) و سامسونگ قول می‌داد زیر نور مستقیم خورشید هیچ مشکلی نداشته باشیم.

حالا عملکرد صفحه نمایش تو طولانی مدت چطور بوده؟ تو یه کلام: عالی. عملکرد پنل تو این چند ماه هیچ افتی نداشته. هنوزم یکی از بهترین نمایشگرهاییه که می‌تونید تو این بازه قیمتی پیدا کنید. رنگ‌ها زنده، مشکی‌ها عمیق و اون ۱۹۰۰ نیت روشنایی واقعا تو فضای باز و زیر آفتاب مستقیم کار راه میندازه و کم نمیاره.

اما دوتا چیز بود که تو بلندمدت بیشتر به چشم اومد:

1. حاشیه‌ها: با اینکه سامسونگ روی کاغذ گفته حاشیه ها کم شده، ولی در عمل، مخصوصا حاشیه پایین (یا Bezel)، هنوزم نسبت به رقبای چینی یا حتی گوشی‌های ارزون‌تر، یه کم کلفته. این تو استفاده روزمره شاید به چشم نیاد، ولی وقتی گوشی رو کنار یه مدل جدیدتر می‌ذارید، تو ذوق می‌زنه.
2. باگ‌های نرم‌افزاری: تو نسخه‌های اولیه نرم‌افزاری (One UI 7)، یه سری باگ‌های ریز رو مخ تو نمایشگر وجود داشت. مثلا چینش نمایشگر همیشه روشن (AOD) و نوار پیمایش (Nav Bar) یه جوری ناهنجار و ناجور بود و درست سر جای خودشون نبودن.

خبر خوب اینه که اون باگ‌های نرم‌افزاری تا حد زیادی تو آپدیت‌های بعدی و مخصوصا آپدیت بزرگ One UI 8 رفع شدن. پس تو بخش نمایشگر، نه تنها افت نداشتیم، بلکه به لطف آپدیت‌های نرم‌افزاری، تجربه کاربری یه کوچولو بهتر هم شده.

بررسی عملکرد طراحی گوشی Samsung A36 در بلند مدت

روی کاغذ، باتری A36 استاندارد و خوب بود ولی تو بررسی گوشی های موبونیوز ما فقط به مشخصات اکتفا نمیکنیم و تو عمل بررسی میکنیم. یه باتری ۵۰۰۰ میلی‌آمپر ساعتی که دیگه این روزا روی اکثر گوشی‌ها هست. اما ادعای بزرگ سامسونگ، ارتقای سرعت شارژ از ۲۵ وات (در A35) به ۴۵ وات بود. این یعنی باید سرعت شارژ بالاتری می‌داشتیم و کمتر منتظر می‌موندیم. البته طبق معمول، شارژر توی جعبه نبود و باید جدا می‌خریدید.

اول بذارید از خود باتری بگم. تو بخش شارژدهی، باتری ۵۰۰۰ میلی‌آمپری آبروداری کرده. تو استفاده‌های ترکیبی و روزمره ما، گوشی راحت یک روز کامل رو دووم میاره و حتی تا ۷ ساعت اسکرین‌تایم (SOT) هم بهمون داده. تو این چند ماه هم افت محسوس و شدیدی تو شارژدهی ندیدیم. از این نظر، باتریش خوبه و افت نکرده.

اما اون ادعای ۴۵ وات، اینجا جاییه که تو بلندمدت داستان ترسناک میشه.

1. داغ شدن: A36 موقع شارژ شدن، چه با شارژر ۲۵ وات و چه ۴۵ وات، به طور قابل توجهی داغ می‌کنه. این داغ شدن فقط یه حس بد نیست، این گرما تو بلندمدت قاتل شماره یک باتریه و عمر مفیدش رو به شدت کم می‌کنه.
2. بی‌فایده بودن ۴۵ وات: تازه، اون ۴۵ وات اصلا اونقدرا هم آش دهن‌سوزی نیست. تست‌ها نشون داده که فرق بین شارژر ۲۵ وات و ۴۵ وات تو شارژ کامل (صفر تا صد)، فقط حدود ۱۰ تا ۱۲ دقیقه‌ست!
3. کلاهبرداری کابل: جالب‌تر از همه اینه که کابلی که سامسونگ توی جعبه گوشی گذاشته (اگه بخوایم منصف باشیم، همون یه دونه کابل رو گذاشته)، اصلا از ۴۵ وات پشتیبانی نمی‌کنه! اون کابل نهایتا ۲۵ وات رد می‌کنه. برای ۴۵ وات واقعی، باید یه کابل گرون‌قیمت ۵ آمپری هم جدا بخرید.

شارژدهی A36 خوبه و افت خاصی نکرده. ولی اون قابلیت شارژ ۴۵ واتش یه حقه تبلیغاتیه. هم فرقش با ۲۵ وات کمه، هم کابل مخصوص می‌خواد، و از همه بدتر، گوشی رو داغ می‌کنه. سامسونگ یه گوشی فروخته که قراره ۶ سال عمر کنه، ولی یه سیستم شارژی روش گذاشته که تو بلندمدت به باتری آسیب می‌زنه. پس این بخش نه تنها بهبود نداشته، بلکه اون داغ شدن یه تهدید بلندمدت جدیه.

بررسی عملکرد بلندمدت دوربین گوشی سامسونگ A36

مجموعه دوربین A36 روی کاغذ خوب بود. یه دوربین سه‌گانه شامل: ۵۰ مگاپیکسل لنز اصلی (واید)، ۸ مگاپیکسل اولتراواید و ۵ مگاپیکسل ماکرو. دوربین سلفی هم ۱۲ مگاپیکسلی شده. نکته مثبت این بود که هم دوربین اصلی و هم دوربین سلفی می‌تونستن 4K با سرعت ۳۰ فریم بر ثانیه فیلم بگیرن، که برای یه میان‌رده عالیه.

تو بخش عکاسی، A36 هنوزم عالیه. لنز اصلی ۵۰ مگاپیکسلی عکس‌های باکیفیت، شارپ و با جزئیات خوبی می‌گیره. پردازش تصویر به لطف پردازنده اسنپدراگون خوبه و رنگ‌ها زنده هستن. با آپدیت‌های نرم‌افزاری که تو این چند ماه اومده، پردازش عکس‌ها یه کم بهتر هم شده و نویزها تو نور کم، بهتر کنترل میشن. پس تو عکاسی، عملکردش پایدار و حتی یه کم بهتر شده.

اما تو بخش فیلم‌برداری، یه مشکل فاجعه‌بار وجود داره. مشکلی که روز اول شاید متوجهش نشید، ولی تو استفاده بلندمدت قطعا رو اعصابتون میره. شما نمی‌تونید با لنز اولتراواید فیلم بگیرید!.

بله، درست خوندید. این گوشی یه لنز اولتراواید ۸ مگاپیکسلی داره که فقط می‌تونید باهاش عکس بگیرید. وقتی وارد حالت فیلم‌برداری میشید، سامسونگ به شما اجازه سوییچ کردن روی لنز اولتراواید رو نمیده. این یه باگ نیست، یه محدودیت نرم‌افزاری عمدیه که سامسونگ تو خیلی از میان‌رده‌هاش میذاره تا فرقشون با مدل‌های بالاتر حفظ بشه. پردازنده اسنپدراگون ۶ نسل ۳ به راحتی از پس پردازش فیلم 1080p با این لنز برمیاد، ولی سامسونگ عمدا این قابلیت رو قفل کرده.

تو بلندمدت، این یعنی هر وقت بخواید تو یه فضای بسته یا از یه منظره بزرگ فیلم بگیرید، A36 شما رو لنگ میذاره. این یه ضدحال اساسیه و نشون میده عملکرد گوشی نسبت به اون چیزی که سخت‌افزارش اجازه میده، افت عمدی داشته.

بررسی سخت‌افزار گوشی Samsung A36 در بلندمدت

بزرگترین خبر در مورد A36، استفاده از پردازنده اسنپدراگون ۶ نسل ۳ (۴ نانومتری) بود. بالاخره سامسونگ بعد مدت‌ها تو این سری گوشی سامسونگ از اگزینوس فاصله گرفت و همه خوشحال بودیم. پردازنده گرافیکی Adreno 710 هم قول عملکرد گیمینگ خوب رو می‌داد. سامسونگ حتی یه محفظه بخار (Vapor Chamber) بزرگتر (۱۵ درصد بزرگتر) هم گذاشته بود که یعنی گوشی نباید موقع بازی داغ کنه. رم پایه هم از ۴ گیگ به ۶ گیگ ارتقا پیدا کرده بود که خبر خوبی بود.

تو این چند ماه، اسنپدراگون ۶ نسل ۳ آبروداری کرده. گوشی تو کارهای روزمره روونه (البته اگه اون لگ‌های نرم‌افزاری رو فاکتور بگیریم که بهش می‌رسیم). تو بخش گیم، بازی‌هایی مثل کالاف دیوتی موبایل رو با تنظیمات High و Very High بدون افت فریم محسوس و لگ اجرا می‌کنه. اون سیستم خنک‌کننده هم کارشو خوب انجام میده و گوشی موقع بازی داغ نمی‌کنه (دقیقا برعکس موقع شارژ شدن!). پس تو بخش پردازش و گیم، A36 نه تنها افت نکرده، بلکه هنوزم قوی و روونه.

اما سامسونگ یه حرکت بد دیگه هم کرده که تو بلندمدت میتونه کاملا اذیت کننده باشه: حذف اسلات کارت حافظه MicroSD. سامسونگ داره به شما گوشی‌ای با قول ۶ سال آپدیت میده (یعنی گوشی رو ۶ سال نگه دار)، ولی حافظه پایه ۱۲۸ گیگ رو براش در نظر گرفته و راه ارتقاش رو هم بسته! تو همین چند ماه استفاده ما، با عکس‌های ۵۰ مگاپیکسلی و فیلم‌های 4K، حافظه گوشی به سرعت پر میشه. پس اگه میخواید طولانی مدت از گوشی استفاده کنید و درگیر مشکل کمبود حافظه نشید، بهتره سراغ نسخه با 256 گیگ حافظه برید.

بررسی نرم‌افزار گوشی سامسونگ ای 36 در بلندمدت

میرسیم به بخش نرم‌افزار. A36 با اندروید ۱۵ و One UI 7 اومد. اما وعده طلایی سامسونگ این بود: ۶ نسل ارتقای سیستم عامل اندروید و ۶ سال آپدیت امنیتی. این یعنی این گوشی که با اندروید ۱۵ اومده، باید تا اندروید ۲۱ رو بگیره! این تو دنیای اندروید بی‌نظیره و یه نقطه قوت فوق‌العاده‌ست.

تو این بخش سامسونگ به قولش عمل کرده. تو این چند ماه گوشی آپدیت‌های امنیتی رو به موقع گرفته و همین چند وقت پیش، آپدیت پایدار One UI 8 (اندروید ۱۶) هم براش منتشر شد. این آپدیت یه سری قابلیت‌های جدید هوش مصنوعی (AI) و بهبودهای ظاهری هم با خودش آورده. پس از نظر پشتیبانی، A36 عالیه و قطعا بهتر شده.

اما اون مشکل همیشگی سری A سامسونگ بازم اینجا دیده میشه، لگ‌های گاه‌به‌گاه. ما فکر می‌کردیم با اومدن اسنپدراگون این مشکل حل میشه، ولی نشده. تو استفاده بلندمدت، گوشی هنوزم اون لگ‌های ریز ولی رو مخ رو داره. مخصوصا وقتی گوشی برای مدتی بیکار بوده یا می‌خواید سریع بین اپ‌ها جابجا بشید، اون مکث‌های کوچیک رو می‌بینید.

حتی بعد از آپدیت One UI 8 هم، گزارش‌ها میگن که عملکرد سرعت تقریبا همونه و اون لگ‌ها کاملا از بین نرفتن. انگار سامسونگ عمدا این لگ‌ها رو تو سری A نگه می‌داره تا شما رو برای خرید سری S وسوسه کنه.

بررسی اسپیکر گوشی Samsung A36 در بلندمدت

تو بخش اسپیکر، A36 با اسپیکرهای استریو اومد که صدا همزمان از اسپیکر پایین و اسپیکر مکالمه پخش می‌شد. جک ۳.۵ میلی‌متری هدفون هم حذف شده بود.

اسپیکرهای استریو A36 هنوزم بعد از این مدت کیفیت قابل قبولی دارن. صدا بلنده و تفکیک خوبی داره. حتی تو ولوم‌های آخر هم صدا خیلی تیز و اذیت‌کننده نمیشه. تو این چند ماه هم نه اسپیکرها نویزی شدن و نه افت کیفیتی داشتن. عملکردشون کاملا استاندارد و کار راه‌اندازه. تو این بخش نه بهبودی داشته نه افتی، همون خوب روز اول مونده.

آیا هنوزم گوشی a36 ارزش خرید داره؟

خب، رسیدیم به تهش. A36 الان (اواسط سال ۱۴۰۴) با قیمتی حدود ۳۰ تا ۳۲ میلیون تومن تو بازاره. بعد از چند ماه زندگی کردن با این گوشی، نظرمون چیه؟

نقاط قوتی که هنوزم قویه:

1. صفحه نمایش: یه پنل سوپر امولد ۶.۷ اینچی که تو این قیمت بی‌رقیبه.
2. کیفیت ساخت (شیشه): استفاده از گوریلا گلس Victus پلاس تو پشت و جلو، حس خوبی میده و تو بلندمدت مقاومه.
3. پردازنده: اسنپدراگون ۶ نسل ۳ تو بازی و کارهای سنگین کم نمیاره و داغ نمی‌کنه.
4. پشتیبانی نرم افزاری: اون ۶ سال آپدیت نرم‌افزاری یه دلگرمی بزرگه که هیچ‌جا پیدا نمی‌کنید.

نقاط ضعفی که تو بلندمدت داغونتون می‌کنه:

1. حذف کارت حافظه: این حرکت در کنار اون ۶ سال آپدیت، یه تضاد مسخره‌ست. اگه می‌خرید، فقط نسخه ۲۵۶ گیگ رو بخرید، وگرنه پشیمون میشید.
2. شارژ ۴۵ وات: یه حقه تبلیغاتیه که فقط گوشی رو داغ می‌کنه و تو بلندمدت به باتری آسیب می‌زنه.
3. قفل دوربین: فیلم‌برداری نکردن با لنز اولتراواید یه محدودیت نرم‌افزاری رو اعصابه که تو بلندمدت بیشتر حس میشه.
4. لگ نرم‌افزاری: اون ۶ سال آپدیت با چاشنی لگ‌های گاه‌به‌گاه میاد که حتی با اسنپدراگون هم رفع نشده.

ببینید، A36 یه گوشی پر از تضاده. سامسونگ یه گوشی ساخته که سخت‌افزارش (نمایشگر و پردازنده) عالیه، ولی با تصمیم‌های نرم‌افزاری (لگ، قفل دوربین) و سخت‌افزاری (حذف SD، شارژ داغ) تجربه‌تون رو خراب کرده.

این گوشی پیر نشده، ولی یه سری مریضی‌های مزمن داره که از روز اول باهاش بوده و تو این بررسی بلند مدت، این مریضی‌ها بیشتر خودشون رو نشون دادن. اگه با این مشکلات (مخصوصا حافظه و لگ) کنار میاید، به خاطر نمایشگر و پشتیبانی نرم‌افزاری ۶ ساله‌ش، هنوزم گزینه‌ی خوبیه. ولی اگه روونی کامل می‌خواید و می‌خواید با لنز اولتراواید فیلم بگیرید، شاید بهتره سراغ رقباش یا حتی A56 برید.